Kwart over 7 op zondag morgen

Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt

Ben je al wakker, pap?

Kom je gezellig mee naar beneden?

Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?

En ga je dan even met mij mee op stap?

Nee papa moet vandaag de Mat van den Berg ( opa) Classic rijden

Volledig in tenue en vol strijdgevoel had ik wel zin om de 150 km vol te rijden en de welverdiende prijs op te halen bij cafe de ooievaar.

Pieter Dekker, Rob Boerdijk en mijn persoontje waren de enige die om half 10 klaar stonden om te vertrekken. Vooral Rob was erg verbouwereerd toen hij erachter kwam dat de classic de dag ervoor al gestreden was. Hij had met een collega geruild en moet dus nu met koningsdag werken. Hij liet zijn goed gevulde portemonnee nog zien die hij speciaal voor de nazit tot de nok aan toe had gevuld. Dit leek dus nogal voorbarig.

Er was alom verwarring ontstaan over de dag dat de classic zou worden gereden en de definitieve uitkomst had dus niet iedereen bereikt.

Doordat de classic een beetje een deceptie leek te zijn waren we maar aan een alternatieve route begonnen die ons tegenwind richting Den Helder voerde. We moesten volle bak tegen de wind in koersen en het was alleszins droog. Bij de Stolperbrug werden we nog even herinnerd dat de naamgever van de classic hier de week ervoor een nare valpartij beleefde die hem ervan weerhield om aan de 2015 versie deel te nemen. Nu begreep ik later, dat hij voor de morele steun toch nog de weg naar bolle had gevonden en bleek nu weinig last te hebben van de eerder opgelopen verwondingen.

Wij moesten nu helaas met drie man verder richting Den Helder en de harde wind begon toch de sporen achter te laten op de verzuurde bovenbenen.

Verdiend nemen we in Den Helder een koppie met een slagroomgebakje met uitzicht op een verdwaalde zeehond, de Rainbow Warrior van Greenpeace en de Razende Bol.

We besloten om met de wind in de rug koers te zetten richting het zuiden en dit ging ons aanzienlijk makkelijker af dan de heenreis. Toch begon bij Pieter de jus uit de benen weg te sijpelen aangezien hij door de geboorte van zijn dochter de voorbereiding van dit seizoen in het water was gevallen.

We hadden uiteindelijk Warmenhuizen bereikt en we waren moe maar ……..nog niet voldaan. Om Rob tegemoet te komen zijn we nog een biertje gaan doen bij Bolle en dit resulteerde tot een doldwaze avond die volgens de plaatselijke kastelein de avond ervoor liet verbleken. Met een portemonnee waar een echo in was te horen als je erin riep ,verliet Rob het cafe gevolgd door Pieter en mijn persoontje.

De Mat van den Berg classic van zondag 26 april2015 was zo evengoed weer een memorabele versie die nog lang in het geheugen gegrift zal staan.

Op naar volgend jaar, hopelijk dan met een volledige ploeg…..

Karel van den Berg

Een markante persoonlijkheid van de oude garde binnen de Slagroomploeg is ons ontvallen, lees ook; een representatieve voorstelling van een gedreven sportman, jager, metselaar en bovenal een Bourgondiër.

Op 15 maart j.l. is ons oud lid Aris Schrieken uit Kolhorn op 65 jarige leeftijd overleden. Inmiddels zullen de meeste (jongere) leden van de Slagroomploeg deze man niet kennen maar toch denk ik dat het de moeite waard is om hier even bij stil te staan.

Met Hip, Dirk, Frans, Nico, Willem en mijn persoontje zijn we even namens de Slagroomploeg wezen condoleren, even in en uit maar toch…! Het zal door Lenie en hun kinderen wel zijn gewaardeerd, gezien het feit dat op zijn kist een shirt van de Slagroomploeg lag met een foto van Aris in vol ornaat op de racefiets.

Jarenlang heeft hij zich als vaste waarde van de Slagroomploeg gemanifesteerd en als je onder het genot van een biertje alle verhalen hoort over de tochten waaraan hij meedeed, wordt het gegarandeerd heel gezellig.

Met Aris kon je lachen en zelf heeft hij er ook veel lol aan beleeft al moest zijn plezier wel eens worden afgeremd, want zijn grenzen waren vaak ver te zoeken!

Aris was jarenlang een trouw lid die elke week eerst vanuit Kolhorn op de fiets naar Bolle kwam om vervolgens een niet onaanzienlijke tijd op kop de troep aan te voeren. Eigenwijs als ie was verdomde hij het om brood mee te nemen dus kwam ie waarschijnlijk met barstende honger op de fiets weer thuis.

En eten kon hij … de restanten van enkele overleden kippen aan het spit in Valkenbug zal bij menig lid nog vers in het geheugen staan… een beetje cryptisch maar een goed lid heeft aan een half woord genoeg! Of wat te denken van het opruimen van enkele vijandig blazende zwanen voor de deur van de koffietent in Ewijksluis? Afijn… voor meer informatie en verhalen gelieve de oudere garde te raadplegen maar ik kan je verzekeren dat je je niet zult vervelen!

Om een en ander samen te vatten zou ik zeggen; “Aris”? Een beresterke gozer, niks geen kapsones, en een natuurmens met een hart van goud. Wat dat betreft werd hij niet geheel onterecht als “Neanderthaler” bestempeld. Hoewel dit niet sympathiek klinkt, is dit voor Aris echter een eretitel.

M. v.d. Berg