De opening van het nieuwe seizoen mocht er zijn hoor… klokslag 10.00 uur stond me daar toch een horde schrapende in ’t zwart-wit-rode tenue enthousiastelingen bij Bolle, klaar om een vlammende “acte de presance” te geven, het was groots !!!

De fietsen glommen je tegemoet, de gezichten onder de helmen, achter de brillen stonden strak van de zenuwen en je voelde de spanning stijgen naarmate het tijdstip van vertrek naderde.

Welgeteld zo’n 19 A-leden mochten een voorsprongetje hebben om zo dus toch nog enigszins op ‘n gelijk tijdstip met de 15 B-leden van koffie en gebak te kunnen genieten in “De Krokodil”. Na met bewonderende blikken van argeloze Warmenhuizers nagestaard te zijn werd op zo’n 250 meter van des Warmenhuizens grenspost de 1^e lekke band van het seizoen geproduceerd, zoals gebruikelijk hadden de A-leden hier geen boodschap aan en peddelden vrolijk verder. Dat dit een voorbode zou zijn van een memorabele seizoensopening moge duidelijk zijn.

Dirk hebben we de hele weg niet gehoord, deze zat gelukzalig rechtop op zijn nieuwe aangepaste Colnago de hele troep uit te lachen, wat we straks ook van Gerard kunnen verwachten als zijn nieuwe fiets er is…ja, ja het wordt een roerig jaar 2012.

Na de koffie dus op weg, huiswaards zou je zeggen, niks hoor lekke band bij Wiegert. Stonden we weer te blauwbekken en enkele kilometers verder kon hij weer aan de gang…had ie vergeten om een hele lading puin uit z’n buitenband te halen, ja hoe zit ’t nou Wiegert ?

Afijn voort ging het peloton met het windje in de rug nietsvermoedend een afslag missend om vervolgens een wondermooie route te ontdekken, geluk bij ongelukje za’k maar zeggen. De 2 Nico´s op kop waren nog een beetje in de ban van het tourschaatsen en waren vergeten dat je al lang niet meer over  het ijs kon oversteken naar ´t Woud, dus met een omweggetje toch maar weer terug naar Uitgeest dichtbij, waar we eerder zo´n beetje van start gingen na de koffie.

Het werd voor de B-leden een latertje maar voor zo’n eerste keer had moeder de vrouw hier (nog) niet zo’n moeite  mee en sloot bij navraag de meesten met liefde, gelukzalig in haar armen.

Hoe het met de A-ploeg is vergaan is mij tot op heden nog niet bekend maar bij aankomst in “De Krokodil”, hebben we alleen maar lachende gezichten ontwaard, dus gaan we er maar van uit dat het ook hier wel goed zat.

Mat v/d Berg