19 juni 2010 Mergelland
Dit keer werd Valkenburg belaagd vanuit zowel het noorden als uit het zuiden. Nico Schreiner, Cor Beemsterboer, Willem Half, Nico Berkhout, Gerard Suiker en Cees Tebuck kwamen vanuit Frankrijk nadat ze een week lang op en rondom de Mont Ventoux hebben gebivakkeerd. Naar ik heb vernomen is het noodweer aldaar redelijk ontlopen en hebben ze toch een dag of 5 kunnen fietsen en klimmen. Hoewel er op 1906 mtr. hoogte niks meer was te zien en het daar bok- en bokkoud was en Nico Schreiner niet eens meer voelde dat hij boven was, was het op lager niveau goed toeven.
Terug van de Mont Ventoux en aangekomen in hotel “Monopool”, is alleen Gerard Suiker huiswaards gekeerd om het traditionele “Suikerfeest” mee te maken. De rest wilde hun mateloze energie nog wel even kwijt in de Limburgse heuvelen.
En vanuit het noorden kwam de slagroomploeg vanuit Warmenhuizen met een flinke delegatie die straks de Dolomieten zullen gaan bedwingen en onze naam daar nog eens een extra dimensie gaan geven. De rest, de ouwe garde, hoeft niks meer te bewijzen.
Mede dankzij de verbetering van het wegennet rond Eindhoven waren we dan ook ruim op tijd en verrasten we de vrijdag reeds gearriveerde renners nog tijdens hun ontbijt. Dit was overigens meer de schuld van hun liederlijk gedrag van de avond tevoren dan het feit dat wij wat vroeger waren, maar dat terzijde.
Vol goede moed met een schuine blik omhoog naar het dreigende wolkendek starten we op tijd waar ons direct over het spoor de 1e beproeving te wachten stond, illusies maken was overbodig, we wisten waar we aan toe waren.
Buurman Splinter z’n koren stond te bloeien, daar hij als enige van de trip naar Barcelona aanwezig was. Thijs de Nijs en Co Giling waren er niet dus kon hij vrijuit z’n bloedvorm ten toon spreiden, wat hij dan ook uitgebreid liet blijken door hinderlijk tussen de zwoegende underdogs door te peddelen en te ouwehoeren.
Nico Schreiner liet weer eens zien wat sociaal rijden inhield en wachtte boven op het Veiler-bos op Willem Half en Wiegert Goesinne, maar…..tevergeefs, want deze waren er in een eerder stadium sneeky tussenuit geknepen. Toen moest Nico nog even alles uit de kast rijden om deze vermaledijde donderstenen via een sluipweggetje te achterhalen om gezamenlijk de kortste weg Monopoolwaarts te keren.
Het weer was ons gunstig gezind daar het bij een dreigend wolkendek bleef. In Wittem kwam alles weer bij elkaar en hier konden we nog net zo’n beetje de 2e helft Nederland – Japan volgen waarbij we aangenaam werden verrast met de aanwezigheid van Foppe de Haan die op zijn beurt weer zo ondersteboven was van de Slagroomploeg, dat hij subiet door z’n stoel zakte.
Saillant detail was dat het de hele 2e helft pijpenstelen regende en dat het na de wedstrijd weer het mooiste weer van de wereld werd zodat er, buiten de bier drinkende renners om, toch nog richting Simpelweld werd gefietst.
Hierbij nog een dankwoord van ondergetekende aan Nico B. voor de hand, en spandiensten aan mij tijdens de laatste opwaartse krachten die moesten worden ontwikkeld om boven te komen. En zo kwamen we om 16.30 uur terug op het honk.
Het lijkt mij meer voor de hand liggen om de gemaakte foto’s te bekijken dan om een verslag te doen over het vervolg van de dag, daar er godsonmogelijk een realistisch en geloofwaardig verhaal uit de pen zal vloeien.
Al met al is ’t weer mooi geweest.
Mat
