Week 1 Van Warmenhuizen naar Santiago del Compostela

Dag 1

Om kwart over negen waren bij de kerk aanwezig. Al snel kwamen de familieleden en bekenden om met ons de mis te vieren. Een afvaardiging van de slagroomsoezen, vergezeld door Klaas Rol, was ruim voor tijd in de kerk aanwezig. Pastoor Berkhout verzorgde een mooie viering, waarbij we na afloop voor op het altaar stonden en hij ons enige vragen stelde. De dochter van Jan Karsten, Esther, deed nog een woordje en overhandigde haar vader een kalender. De andere dochter van Jan maakte een fotorapportage.
Buiten om omstreeks half elf werden wij verrast door een grote groep leden van de slagroomploeg, aangevuld met familieleden en vrienden die ons gingen vergezellen op de eerste etappe. Het waaide behoorlijk, waardoor de route door het duingebied naar Castricum leidde. Hier nam de helft afscheid en de rest vergezelde ons naar de “Krokodil”, een wegrestaurant tussen Uitgeest en Krommenie.
Vanaf Krommenie moesten wij op eigen kracht verder. De route liep door Zaandam naar Amsterdam, waar wij duidelijk de rommel van Koninginnedag nog konden zien. Wat kunnen mensen een troep maken. In Ouderkerk aan de Amstel hadden wij onze volgende stop. Het begon gelijk te hagelen. Wij vervolgden de tocht via Abcoude waar de route langs kleine weggetjes liep met oude knotwilgen, langs de Vecht met zijn prachtige buitenhuizen, naar Utrecht. In Utrecht kwamen wij langs een weg met allemaal woonboten, waar veel schaars geklede dames ons vriendelijk toelachten en naar ons zwaaiden.
Alles was voorspoedig verlopen, de buien vielen op plaatsen waar wij niet reden, totdat wij de brug bij Vianen gepasseerd waren. Bij de afslag Vianen twijfelden wij over de nemen van een afslag. Op dat moment reed Willem Half tegen het achterwiel van zijn voorganger aan en viel. Hij had hoorbaar pijn. Toen hij weer ter been was, konden wij zien dat zijn vinger in een hoek van 45 graden stond. Bij hotel van de Valk geïnformeerd naar de huisartsenpraktijk. Deze bleek in het ziekenhuis van Nieuwegein te zijn, het was immers Hemelvaartsdag. Wij weer op de fiets terug de brug over. In het ziekenhuis heeft men zijn vinger weer rechtgezet, foto’s gemaakt en geconstateerd dat er enige splinters van het bot zweven. De vinger is gespalkt met zijn naastliggende vinger. Met pijn vervolgde hij weer op de fiets de weg naar de camping in Hagestein, waar wij om half acht aankwamen. Gereden afstand 150 km.
Wij kregen nagenoeg direct een heerlijk bord soep, gevolgd door macaroni. Het smaakte fantastisch. Na een paar potjes bier gingen wij om elf uur op stok. De nacht was al koud.

Dag 2

Na een koude nacht, waarbij het geluid van de snelweg Utrecht – Den Bosch gelegen op een afstand van circa 5 kilometer, duidelijk was te horen. Om kwart over negen vertrokken wij richting Leerdam, waarna wij bij Brakel met de pont de rivier overstaken. Wij genoten van het mooie uitzicht over de uiterwaarden, de bloeiende fruitbomen en mooie huizen langs de dijken. Na nog twee oversteken met de pont gingen door het centrum van Den Bosch. Natuurlijk hebben wij ook de  Sint Jan bezocht. Langs mooie kleine weggetjes gingen wij naar Liempde. Hier zagen wij de auto staan bij een supermarkt. Willem en Jan waren net inkopen aan het doen. Wij spraken af dat wij in Lierop elkaar opnieuw zouden treffen om dan af te spreken waar wij zouden overnachten. In Lierop hadden wij koffie in het fietscafé. De tocht hebben wij door een mooi gebied vervolgd, het was meer een mountainbikepad, maar het ging. Het laatste stuk hebben wij langs de Zuid Willemsvaart en het kanaal van Wessem naar Nederweert gereden naar  Hunsel.  Een rustige camping bij een boer, waar wij om half zes aankwamen. Vandaag gereden afstand  160.

Dag 3

Na een koude nacht werden wij vrij vroeg gewekt door de merels en op de camping verblijvende Polen. Zij zijn voornamelijk werkzaam in de asperges en de bouw en gingen rond 6 uur op pad. Een strakblauwe lucht met een mooie laag nevel over de velden. Na een goed ontbijt met een eitje stapten wij rond negen uur op de fiets. Het was de bedoeling dat wij niet de LF 7a via Maastricht zouden volgen maar dwars door Limburg via Maasbracht- Sittard- Heerlen- Kerkrade naar Aken zouden gaan. Het eerste rendez- vous was in Sittard, alwaar wij niet langer dan twee minuten op de bus hoefden te wachten.
In Aken gingen wij allereerst op zoek naar een camping. De camping die er oorspronkelijk was, bleek omgebouwd te zijn tot zwembad. Wij hebben dus eerst de Dom bezocht en een rondje door de stad langs het mooie stadhuis gemaakt. Het was er gezellig druk. Willem en Jan waren inmiddels op zoek gegaan naar een camping. Zij hadden deze gevonden in de buurt van Gemmenich, op ongeveer 6 kilometer van de route. Wij spraken af dat wij in plaats van morgen vanmiddag al een aanvang zouden nemen met de route.
Gelijk al bij de uitgang van de Dom stonden er jacobsschelpen met de aangegeven richting. De route zou dan ook gemakkelijk te volgen zijn, toch reden wij verkeerd. Maar na een keer vragen kwamen wij weer op het juiste pad, dat ons voerde door een prachtig bosgebied met leuke heuvels,  een perfect moutainbikegebied. Op een steile afdeling van grind kreeg Cor als eerste een lekke band. Dure Schwalbe-banden geven geen garantie tegen lek rijden.
Na een mooie zonnige dag kwamen wij om half 5 op de camping Kon Tikie aan. Er is nagenoeg geen gelegenheid voor kortkampeerders, maar wij staan wel op een veldje achteraf. Wij hebben 100  kilometer gereden en bij aankomst werden wij verrast met een heerlijke soep en belegde broodjes. Dat ging erin.

Dag 4

Wederom een koude nacht op de camping in Gemmenich. Om circa 9 uur vertokken wij, maar de bus moest noodgedwongen voor de slagbomen blijven staan omdat de baas van de camping nog niet aanwezig was. Gemotoriseerd verkeer mocht voor 9 uur niet vertrekken. Bij het verlaten van de camping kwamen de eersten van de Shimano Challenge op hoge snelheid de heuvel af, die wij natuurlijk in een slakkengangetje omhoog reden. Het is zondag, dus onze eerste gang was naar de kapel van Maria in La Chapelle. Van binnen zag het mooi en verzorgd uit. Wij hebben daar met twee priesters en een non uit Maastricht gesproken, om half elf zouden zij een dienst verzorgen. De koster voorzag ons van een stempel. Op bijna alle kruispunten stonden er aanwijzingen hoe te rijden. Het eerste gedeelte was mooi, maar door de onverharde wegen hadden wij in feite meer oog voor het pad dan voor de omgeving. In de buurt van Henri Chapelle kruisten wij het pad van de Shimano Challenge. Wij raakten in gesprek met een jongedame uit de buurt van Alkmaar. Zij zat er helemaal doorheen, want zij had zaterdag ook al aan een tocht deelgenomen. In Clermont nog geprobeerd de kerk van binnen te bezichtigen, maar er werd een dienst gehouden. Het viel mij wel op dat de kerk goed bezocht werd.
Wij vervolgden onze weg naar Limbourg waar volgens afspraak Merijn en Gerard Zutt op ons zouden wachten. Wij hebben eerst nog een kop koffie  met een gebakje op een terras besteld. De eigenaar had geen gebak en verwees ons naar de bakker om de hoek. Hij vond het niet bezwaarlijk als wij het gebak op zijn terras zouden nuttigen. Onze ervaringen in Nederland zijn wel eens anders, waar men de meegenomen cadetten niet bij de bestelde koffie mag opeten.
De ontmoeting met de familie Zutt was boven op een steile klim in Oud Limbourg. Na de gebruikelijke begroeting en het maken van foto’s zijn we gezamenlijk naar hun camping in Polleur gereden. Hierna ging de tocht weer met ons zessen verder. Heuvel op, heuvel af. In La Reid (de vaste laatste ravitaillering in Luik- Bastenaken Luik) hebben wij wat gegeten. Het was 1 uur, wij waren al 4 uur onderweg en hadden al 54 kilometer afgelegd. Wij wisten dat het hierna wel wat zwaarder zou worden  Gelijk bij het verlaten van het dorp ging het via een lange klim en afdaling naar Stoumont. Het wegdek langs de Lienne was slecht. Gerard en Jan gingen telkens in een redelijk tempo omhoog, terwijl Cor en Willem in wat rustiger tempo, goed naar de omgeving kijkend, hun weg vervolgden. In Lierneux spraken wij af dat wij op de camping in Rettingny aan de Ourthe zouden kamperen. Om half 5 kwamen wij aan. Wij hebben vandaag 115 kilometer gereden. Het was genoeg voor vandaag. Op het terras stond een goed glas bier op ons te wachten. Wij staan nu aan een kabbelend beekje. De was is gedaan en gedroogd in de centrifuge. De aanwezige wasdroger werd niet gebruikt. De deskundigen onder ons hebben dit afgeraden.

Dag 5

De avond van dag vier hebben wij gezellig doorgebracht in het restaurant van de camping Moulin de Bistain. Buiten ons waren er geen andere gasten in het restaurant. Een aantal van ons hebben het koud gehad want het heeft gevroren. De Nederlandse eigenaar vertelde ons dat het vaak nog tot in juni ’s nachts kan vriezen. Wij vertrokken weer rond negen uur en, zo hoorden wij later, de bus kon op eigen kracht niet van het terrein afkomen. Met de hulp van een andere kampeerder lukte het uiteindelijk. De route naar Bastogne was weer redelijk geplaveid met klimmetjes. Het viel niet mee op dit vroege uur en de lage temperatuur. De lucht zag er strakblauw uit met een stevige wind uit het noordoosten. De laatste 7 kilometer naar Bastogne voerde over een fietspad, een uniek gegeven op de route door België. Na Bastogne op de weg naar Assenois was de weg afgesloten omdat men met de renovatie van de brug bezig was. Aangezien wij geen omweg wilden maken, hebben wij de fietsen op onze schouders genomen en zijn over de brug in aanbouw gelopen en zo vervolgden wij onze weg naar de Abdij van Orval. Onderweg hebben wij even gepauzeerd voor een oud vervallen huis. Het leek onbewoond. Wij hadden de fietsen nauwelijks tegen de muur staan of de heer des huizes deed met een woedende blik en druk Frans sprekend de deur open. Hij maakte duidelijk dat hij onze aanwezigheid niet op prijs stelde . Hij dreigde met de politie. De man kon zo in “man bijt hond “. Hij zag er niet uit en nagenoeg alle kledingstukken die hij zichtbaar aanhad waren kapot. Wij hebben overigens geen politie gezien.
Onderweg kwamen wij ook nog een stel tegen die op de fiets van Nijmegen naar Bordeaux gingen. De abdij van Orval is een zeer groot complex en ligt in een mooie omgeving. Een rondleiding door de abdij zou een uur duren. Daarom hebben wij deze niet bezocht. In Avioth, vlak over de grens in Frankrijk, hebben wij de  kathedraal de Notre Dame bekeken.. Het Noord Franse land wordt gekenmerkt door betere wegen, minder steile hellingen en bloeiende koolzaadvelden.
Het was vandaag weer een fantastische route over stille wegen met een heerlijk zonnetje. Wij hebben 145 kilometer gereden en staan nu aan een meertje in Dun sur Meuse.

Dag 6

Iedereen was voor zeven uur wakker, zodat wij met z’n allen rond acht uur aan het ontbijt zaten en om half negen zaten wij op de fiets richting Châlons-en-Champagne. In de buurt van Romagne-s/s- Montfaucon hebben wij een Amerikaans kerkhof  en een Duits kerkhof bezocht met gevallenen uit de eerste wereldoorlog. Opvallend is de grauwheid van de Duitse kerkhoven en de mooie ligging en onderhoud van het Amerikaanse kerkhof. Dit laatste is het grootste van Europa. Het was niet te zien dat het hier gevallenen uit de eerste wereldoorlog betrof., zo mooi onderhouden was het. Er liepen zeker een man of tien het onderhoud te doen.  Ook hebben wij nog een restant van een loopgraaf bezocht. De Abri du Kronprinz, het onderkomen van de oudste zoon van de Duitse Keizer.
Na deze bezoekjes vervolgden wij onze route over een mooi glooiend landschap met aan weerszijden bloeiende koolzaadvelden. Een fantastisch uitzicht met goed onderhouden wegen, nagenoeg geen verkeer, de wind in de rug en een strak blauwe hemel met een vriendelijk zonnetje. Wat wenst een mens nog meer?
Onderweg kwamen wij weer een Nederlandse  fietser tegen. Een man uit Laren , die ook op weg was naar Santiago
Rond half twee waren wij in Chalons, maar om vanuit het centrum naar de camping te komen had nog enige voeten in de aarde. Met behulp van een paar aardige fransen hebben wij deze uiteindelijk gevonden. Willem en Jan stonden reeds op ons te wachten, want wij hadden om 3 uur een afspraak bij Joseph Perrier. Een vooraanstaand champagnehuis , dat onder andere de hofleverancier is van de Engelse Koninklijke familie. Onze gids stond al op ons te wachten. Een aardige, al wat op leeftijd zijnde, dame, Zij vertelde ons in goed verstaanbaar Frans de procedure van het maken van champagne en leidde ons door de kelders. In de rotswanden was een gangenstelsel van 3 kilometer waar de flessen lagen opgeslagen onder een constante temperatuur van 12 graden. De vochtigheid en ontbreken van daglicht zijn perfecte omstandigheden voor het laten rijpen van de wijnen. In de directe omgeving is geen wijngaard te vinden . In het begin van de vorige eeuw zijn door een ziekte alle wijngaarden teloor gegaan, maar de handel niet.  Onze gids leidde ons ook door een ruimte waar het depôt (in bevroren toestand) uit de flessen wordt gehaald en wordt aangevuld met een likeur, waarmee de varianten  sec, demi-sec en brut kan worden gemaakt. Na deze rondleiding mochten wij nog met haar een fles proeven in een mooi aangeklede ontvangstkamer. Na een hartelijk afscheid  hebben wij  nog de plaatselijke kerk , de Notre Dame-en-Vaux bezocht.
De vandaag gereden afstand bedroeg 115 kilometer, morgen gaan wij verder in zuidwestelijke richting, hopelijk weer voor de wind.

Dag 7

De dag begon voor mij zeer vroeg. Ik werd om kwart voor vier wakker door onze Franse buren, zij lagen ook in een tentje op een naast ons gelegen plek. Ik dacht nog ”Welke idioot komt zo laat thuis en blijft maar doorpraten “, niet hard maar wel zodanig dat ik hun stemmen kon horen. Ik meende ook te horen dat zij op enig moment zachtjes huilde. Ik probeerde het geluid te negeren door mijn oren te bedekken. Af en toe viel ik weer in slaap totdat ik om half vijf een andere mannenstem hoorde. Voor mij was de emmer vol, ik ritste met veel lawaai mijn tent open en vroeg of het ging. Op dat moment keek ik naar een Franse politieagent die in de lichten van de auto druk in gesprek was met mijn buren, terwijl hij tevens aantekeningen maakte. Vlug trok ik mij weer terug in mijn tent en probeerde weer te gaan slapen. Dat lukte natuurlijk maar half.
Toen ik om zeven uur uit mijn tent kroop en mijn buren daar nog zag staan, ben ik meteen op hen afgelopen om toch te horen waarom men vanaf vier uur zo in de weer was. Ik kreeg gelijk te horen dat er ’s nachts dingen uit hun tent was gestolen, terwijl men lag te slapen. De dieven hadden een snede gemaakt in de tent en op deze manier spullen ontvreemd. Zij misten een walkman en nog wat andere kleine, niet van waarde zijnde, spullen. Toen ik mijn tent ging opruimen ontwaarde ook ik dat men mijn tent had uitgekozen voor een nader onderzoek. Twee grote sneden zaten in het tentdoek. Gelukkig ontbrak er bij mij niets, men kwam bij deze gemaakte sneden alleen maar plastic zaken tegen zonder inhoud. Bij de andere leden van de groep is geen schade toegebracht, wel bij een paar andere Nederlandse kampeerders. Bij hen was de schade ook alleen maar aan de tent. Bij een camper was de buit groter, daar was geld en sieraden ontvreemd, zonder sporen van braak en zonder dat de eigenaar iets gehoord heeft.
Verder was het een stralende ochtend. Om half negen stonden de meesten al te trappelen om weer op pad te mogen, dus vertrokken wij om kwart voor negen richting Troyes. De route voerde weer over rustige wegen en uitgestorven kleine dorpjes, waar wij nagenoeg geen mens zien. Het landschap is zeer golvend met aan weerszijden grote akkers met graan en bloeiende koolzaadvelden.
Onderweg kwamen wij onze medepelgrim uit Laren weer een paar keer tegen. Hij slaapt in chambres d’hote en rijdt ongeveer 100 kilometer per dag. Hij vertelde ons ook dat hij had deelgenomen aan de tocht van Wladiwostok naar Scheveningen. Hij was 71 jaar.
Ook kwamen wij een fietser tegen die uit de Weere kwam en vrijdag uit Maastricht was vertrokken en op weg was naar Lourdes.
In Troyes de kathedraal bezocht en een stempel gehaald. Een mooie stad met vele vakwerkhuizen Na een vluchtig bezoek aan de stad hebben wij de weg naar het zuiden weer gevonden. Wij staan nu op een prachtige camping in Evry-le-Châtel. Deze stad ligt ongeveer op dezelfde hoogte als Orleans. De afstand die wij vanaf huis nu hebben afgelegd moeten wij ook nog een keer in Frankrijk afleggen. Bij deze weersomstandigheden moet dat eigenlijk geen probleem zijn Er zijn nu (19.00 uur) nog geen andere gasten op de camping. Wij hebben het rijk alleen.
Vandaag hebben wij 140 kilometer afgelegd en waren zo rond half vijf op de camping.

Naar Santiago del Compostela

Op Hemelvaartsdag, 1 mei, gaan wij, Willem Half, Gerard Suiker, Jan Karsten en Cor Beemsterboer, begeleid door Jan Boots en Willem Dekker (van Autoschade WPD) op de fiets naar Santiago de Compostela. Iedereen heeft wel eens van dit bedevaartsoord gehoord, maar weinigen weten de oorsprong. In het jaar 813 ontdekte een kluizenaar het graf van Jacobus de Meerdere( Santiago el Mayor). Jacobus behoorde tot de apostelen van Jezus. Jacobus predikte het evangelie in Palestina en volgens de overlevering later ook in Noord Spanje. Na zijn terugkeer in Palestina werd hij als een der eersten van de apostelen onthoofd. De legende gaat dat hij daarna in een boot werd gelegd, waarin twee van zijn discipelen meereisden. Het verhaal gaat verder dat de boot vanzelf de Galicische kust bereikte en uiteindelijk varende over de rivier de Ulla in Padron aan land kwam. Het dode lichaam werd aan de berg Libredón begraven. Na de ontdek-king van de apostolische graftombe is er een voortdurende pelgrimage op gang gekomen. Voor meer informatie is hier de link: www.santiago.nl/achtergronden.php.

Voor ons vier fietsers moet het goed te doen zijn, want wij worden door Jan Boots en Willem Dekker begeleid. Het is een goede zaak om op zo’n tocht een paar handige mannen mee te nemen. Als iemand van ons er doorheen zit, zullen zij er voor zorgen dat deze persoon geestelijk en lichamelijk weer fit wordt. Kolkman in Zijdewind zal ons nog een gratis cursus fietsreparatie-onderweg geven . Na dit onderricht en een servicebeurt vooraf gaan wij goed voorbereid op stap. Van Chris Kamper kunnen wij ook nog een fiets meekrijgen voor het geval dat er toch iets onvoorziens gebeurt, want een ongelukje zit in een klein hoekje. Het is de bedoeling regelmatig verslag van onze reis te doen, zodat jullie op de hoogte kunnen blijven van onze tocht.

Tot zover het eerste deel van onze tocht.

Wordt vervolgd!

Viertal peddelt per fiets naar Santiago de Compostela

HARENKARSPEL – Willem Half, Gerard Suiker, Jan Karsten en Cor Beemsterboer vertrekken, begeleid door Jan Boots en Willem Dekker (van Autoschade WPD), donderdag 1 mei (Hemelvaartsdag) per fiets naar het bedevaartsoord Santiago de Compostela. Wat zet mensen er toe een dergelijke monstertocht te ondernemen? Cor Beemsterboer licht toe.

“Iedereen heeft wel eens van dit bedevaartsoord gehoord, maar weinigen weten de oorsprong. In 813 ontdekte een kluizenaar het graf van Jacobus de Meerdere (Santiago el Mayor). Jacobus behoorde tot de apostelen van Jezus. Jacobus predikte het evangelie in Palestina en volgens de overlevering later ook in Noord-Spanje. Na zijn terugkeer in Palestina werd hij als een der eersten van de apostelen onthoofd. De legende gaat dat hij daarna in een boot werd gelegd, waarin twee van zijn discipelen meereisden. Het verhaal gaat verder dat de boot vanzelf de Galicische kust bereikte en uiteindelijk varende over de rivier de Ulla in Padron aan land kwam. Het dode lichaam werd aan de berg Libredón begraven. Na de ontdekking van de apostolische graftombe is er een voortdurende pelgrimage op gang gekomen.” (kijk ook op www.santiago.nl/achtergronden.php).

Zegen pastoor

Beemsterboer vervolgt: “De tocht heeft met Jacobus te maken en daarom is ons vertrekpunt de kerk in Tuitjenhorn, want deze parochie draagt de naam van Jacobus de Meerdere. Pastoor Berkhout wil ons graag de zegen geven bij ons vertrek, waarbij de klokken ons bij de start zullen begeleiden. Ja, we gaan natuurlijk eerst naar de Hoogmis. Wij hopen dat bij ons vertrek er tevens een groep fietsers ons door de dorpen zal begeleiden op onze weg naar het zuiden. Onze route gaat via Maastricht naar Aken, waar wij de fietsroute langs oude wegen zullen oppakken. De route gaat dan door de Ardennen, langs Troyes, Nevers, Rocamadour naar Lourdes. Na het bezoek aan Lourdes gaan wij de Pyreneeën over en gaan dan rechtsaf naar de Atlantische kust, het laatste stuk in Spanje is ruim duizend kilometer. De afstand vanaf Aken tot Santiago is circa zevenentwintighonderd kilometer. Wij komen met onze aanrijroute en uitstapjes ruimschoots boven de drieduizend kilometer uit.”

Tja, als je ’t vlug zegt lijkt het niet veel…

Het waarom

“Het idee voor deze tocht is ontstaan tijdens – jawel – de Warmenhuizer kermis. Een jaar of vijf geleden raakte ik in gesprek met mijn zwager Jan Boots en spraken wij over de mogelijke plannen na mijn zestigste verjaardag. Ik zou kunnen blijven doorwerken, fulltime of parttime, of helemaal stoppen en dan reizen maken op de fiets. Jan kwam toen met de suggestie om een fietstocht naar Santiago de Compostela. Na eh ‘enige’ biertjes spraken wij af dat wij samen de tocht op de fiets zouden maken als ik niet meer fulltime zou werken. Ik ging in training en reed onder andere de ‘Marmotte’ en tweemaal de ‘Dolomieten marathon’. De vrouw van Jan, mijn zus, werd ernstig ziek en is drie jaar geleden veel te jong overleden. Hij had andere zaken aan zijn hoofd en kon zich er niet toe zetten de fiets te pakken. Begin 2007 heeft hij te kennen gegeven dat hij definitief niet mee ging fietsen. Als ik met andere mensen de tocht ging maken, wilde hij ons wel met een vervoermiddel begeleiden. Tijdens de wekelijkse tochten van onze fietsploeg ‘Fietsclub 77 Warmenhuizen’, oftewel de ‘Slagroomploeg’ had ik af en toe wel eens bij deze en gene gepolst of men in zou zijn voor een lange tocht. Een aantal van hen was zeer geïnteresseerd om deze tocht te maken.”

In de loop van 2007 werden de contouren al duidelijker. De potentiële mede bedevaartgangers deden hun definitieve toezeggingen. Een andere zwager van Beemsterboer, Willem Dekker, vond het voor Jan een beetje eenzaam en offerde zich op om samen met hem de begeleiding te verzorgen.

Ervaring

“Een aantal van ons heeft wel een aantal tochten van meerdere dagen, zoals de Ronde van Nederland, gemaakt. Regelmatig rijden wij eendaagse toertochten van circa honderdvijftig kilometer. Een tocht van enkele weken is van een andere orde. Door onze regelmatige trainingen zit het wel goed met de spieren. Onze grootste zorg is toch wel de conditie van ons zitvlak. Met een goede hygiëne en een beetje uierzalf moet het wel lukken, denken wij…”

Hoe de tocht wordt gefinancierd? “Willem Dekker, van Auto de Banne Occasions in Dirkshorn stelt de begeleidende bus en de kleding ter beschikking. Wij rijden allemaal in hetzelfde tenue. Alle overige kosten betalen wij zelf.”

Reis en tijdschema

“Op 1 mei worden wij vanaf de kerk in Tuitjenhorn uitgeleide gedaan door de pastoor, familie en kennissen. Naar verwachting vergezelt een redelijk aantal leden van de slagroomploeg ons een eind richting Amsterdam. We verwachten na drie dagen in Aken te arriveren, waarna wij vanaf hier de route langs oude wegen oppakken. Wij maken gebruik van handige boekjes, waarin naast de route allerlei bezienswaardigheden staan beschreven. Het is de bedoeling dat wij naast het asfalt ook oog hebben voor culturele- geschiedkundige en toeristische bezienswaardigheden. We slapen in tentjes en op campings. Het is onze bedoeling om op of voor 1 juni weer thuis te zijn.”