Om half 10 stonden 14 mannen en 1 vrouw van de B ploeg klaar voor de 120 kilometer. Voor vertrek moest er door de fotograaf nog een plaatje van ons geschoten worden. Gerrit Entes reed na een afwezigheid van ruim twee jaar weer tussen de wielen. Zijn laatste rit bij de B ploeg was op 7 juni 1999. Zijn conditie is nog ruim voldoende.

Voor de verandering waren de kopmannen deze rit Carlo Holla en Frank Kaandorp. Op de Westfriese Dijk werd voor de wind een iets te hoog tempo aangehouden. Bij Koedijk werd aangegeven dat de snelheid met een paar kilometer verlaagd moest worden. Door dit lagere tempo was het voor Piet Slikker en zijn vrouw Ria mogelijk om ons te volgen. Zij waren van plan 60 km. te rijden maar door ons sociale rijden hebben zij de dubbele afstand afgelegd.

Tot aan Avenhorn hadden wij redelijk voor de wind en daarna reden wij meer richting het zuidwesten waardoor de wind op de kant stond. Het tempo bleef op en rond de 30 km. Bij Grootschermer ging het fout. Er stonden geen pijlen, wel een bord van een doodlopende weg. Geen pijl dan gewoon doorrijden tot het hek (dat kennen wij eigenlijk alleen maar als Dirk op kop rijdt). Gauw keren en in de verwarring viel Wiegert. Na het oppakken van de route werd het tempo weer opgevoerd. De wind waaide krachtig en de mannen achterin hadden het zwaar omdat zij regelmatig op de dijk op de wind kwamen door passerende auto’s.

Bij Spijkerboor met het pontje over (tarief € 1 per persoon). De schipper was heel nauwkeurig en deed niet mee aan groepskortingen. In de herberg aan de overkant was geen ruimte voor onze groep dus gingen wij weer voor de wind naar Purmerend. Bij de “De drie Zwanen” koffie gedronken. Van de organisatie hadden wij proviand voor onderweg meegekregen waardoor de roep om gebak met slagroom achterwege bleef. Alleen ons vrouwelijk lid had wel graag een gebakje willen hebben. Wij hebben gaandeweg de rit niet gemerkt dat zij kracht tekort kwam.

Na Purmerend moest er tegenwind gereden worden. Het aantal vrijwilligers voor de kop bleef beperkt. In Oosthuizen haalde Jan Latenstein ons in (hij was om 10.00 uur vertrokken) en ging resoluut naar de kop. Wij reden door plaatsen waar wij anders nooit fietsen en zowaar waan je je in het buitenland als je door Etersheim rijdt.

In Avenhorn kwamen wij weer op de route van de 60 km fietsers. Bij elke groep die wordt gepasseerd is het geschreeuw van herkenning en aanmoediging. Bij de Goorn ging het licht voor Wiegert uit. De eerdere val was wellicht al een voorbode geweest. Twee maanden niet fietsen en ook nog een vakantie in een ver land kan niet zonder gevolgen blijven. Bij Wiegert deed alles pijn en gelukkig kon hij in de luwte van de 60 km fietsers zijn weg vervolgen.

Na wat omwegen kwamen wij weer redelijk op tijd aan op het feestterrein bij BEJO. Hier werden na het nuttigen van de gebruikelijke soezen de nodige goudgele rakkers naar binnen gewerkt om het vochtniveau weer op peil te brengen. Een mooie en goed georganiseerde route.

Cor Beemsterboer

Soezentocht, zondag 4 juli 2010

Het was een prachtige dag en dat was dan ook te zien aan de enorme opkomst voor de 30,  60  en 120 km tourtocht.  Op de racefiets was de Slagroomploeg met 12 man present om de 120 kilometers af te leggen door de kop van Noord Holland. Een mooie route, die via Oudkarspel, de Langereis en
Heerhugowaard, richting Purmerend, naar Edam voerde, alwaar we onze ex-voorzitter Dirk Meijer met vrouw Joke passeerden om uiteindelijk bij Warder aan de IJsselmeerdijk de koffiepot aan te spreken. Dat de vos weliswaar z´n haren doch niet in het minst z´n streken verliest bleek wel weer uit het feit dat Dirk zijn Joke opstuwde tot grootse prestatie´s om ons aldaar weer terug te pakken om vervolgens van de horizon te verdwijnen. Hoe hebben we ons kunnen laten verschalken, hebben we hen misschien als recreanten aangezien?
Mede door het strakke tempo van zo’n  32- 33 km/uur met in de eerste 25 km Jan Latenstein en Rob Kemper en de rest van de dag Jan Latenstein en Rob Stam op kop, werden de Meijers gelukkig weer bij Avenhorn achterhaald, waardoor hoongelach niet ons deel werd.
Dat de B-ploeg in deze groep ongekende prestaties hebben geleverd, daar het tempo zo’n 2 a 3 km boven de standaard basissnelheid lag, moet toch wel duidelijk zijn. Geen wanklank is vernomen. Dit betekent dat het in deze ploeg ook tussen de oren wel goed zit.
Hoewel Thijs de Nijs al eerder de knuppel in het hoenderhok had gegooid, mag toch worden geconcludeerd dat de onvermijdelijke burgerlijke ongehoorzaamheid middels te hoge snelheden en demarrages die ontstonden toen de stal werd
geroken, uit de hoek van de B-ploeg kwam, met als grootste kwajongen mijns inziens… ja…ja…Nico Schreiner. Die begon ermee.
Nou ja, toen ontplofte de boel en werd er tussen Dirkshorn en Tuitjenhorn nog even flink gekoerst. Jan Latenstein moest al zijn invloed gepaard met dreigementen ten toon spreiden, om alle snotneuzen weer in het gareel te krijgen. Wonderwel lukte dat en verdomd we kwamen allemaal nog gelijk aan bij de finish alwaar nog een gezellig biertje kon worden gedronken onder het genot van een lekker zonnetje en sterke verhalen.
Al met al, stond er een gemiddelde van 30,4 km/uur op mijn teller wat na 120 km een bevredigend resultaat mag worden genoemd.
Bij deze kunnen we de kopmannen complimenteren met hun strakke tempo die zowel de A, als de B-ploeg een mooie dag hebben bezorgd.

Mat van den Berg

Soezentocht 6 juli 2008

De Soezentocht:

Zondagmorgen stonden er om 09.30 uur al leden van de Slagroomploeg klaar om van start te gaan. Dat ze een half uur te vroeg waren, tekent hun enthousiasme zal ik maar zeggen. Het weer was goed, al was het niet zonnig en stond er toch een flinke wind.
Met  ongeveer 25 man vertrokken we om een uur of tien via de Oudewal naar de Westfriesedijk richting Schoorldam. Hier haalden we een andere groep in en volgden die als een stel makke schapen richting Schoorl. Gelukkig waren ze achterin het peloton alert genoeg om de groep terug te dirigeren en de juiste weg te volgen langs het kanaal om later door de polder richting Bergen en Alkmaar te sturen. Met een straffe tegenwind en Jan Latenstein met Jos the Boss op kop peddelden we met een gangetje van tegen de 30, verder naar het zuiden. Het was dan ook een verademing om op een gegeven moment af te slaan en voor het windje richting Akersloot te koersen. Hier werd van de route afgeweken om uiteindelijk na een ruim 50 km op de koffie te gaan bij “De Krokodil”, in Krommenie, een inmiddels door diverse slagroomleden alom gewaardeerde koffietent.
Tot Heerhugowaard “t Kruis”, ging het eigenlijk prima al was het tempo voor de B-ploeg m.i. iets te hoog, maar ja, ideaal zal ’t wel nooit worden. Oud-voorzitter Dirk gaf Jan onderweg tussen neus en lippen door nog even omkijkles voor de achterrijders, dus educatief zat het ook wel goed.
Bij de kruising in Heerhugowaard ’t Kruis”, ging het mis, de voorste groep ging rechtdoor -achteraf bekeken was dat ook de juiste route- maar de andere helft stond stil en na enige twijfeling sloegen ze rechtsaf richting “De Draai”.
Bij het restaurantje op “De Draai”, stond onze andere oud-voorzitter Frans naar ons te zwaaien, om vervolgens te zien dat de hele groep zich voor de 2e keer vergiste in de route die bestemd was voor de 60 km-tocht. Ook zag ik mijn meisje staan en dat werd mij teveel. “Klaas”, zei ik, “ga je mee koffie drinken” ?  Klaas kneep onmiddellijk in de remmen en zei ja !
De koffie was lekker en samen zijn we op ons gemakkie, de kortere route door Heerhugowaard over Oudkarspel teruggereden.
Naar verluid is de andere groep verspreid over Noord Holland, ik heb horen gonzen dat ze zijn gesignaleerd in Aartswoud en omgeving maar daar wil ik van af zijn. In ieder geval lijkt iedereen inmiddels terug te zijn en ik heb ook niemand gehoord over valpartijen, pech of andere ongemakken.
Bij de Klok was het bier weer best, het was een goede training zo vlak voor de vakantie – het bier of het fietsen – ?

Mat van den Berg