Week 2 Van Warmenhuizen naar Santiago del Compostela

Dag 8

8 mei is in Frankrijk een nationale feestdag, hun Bevrijdingsdag. Wij gingen op de avond van dag 7 nog even het dorp in om de sfeer te proeven. Op het eerste, en zoals later bleek het enige, terras hebben wij een paar pilsjes gedronken. Er zat alleen een vrouw aan een tafeltje met een glaasje pernod en zij had er geen bezwaar tegen dat wij bij haar kwamen zitten. Zij kwam oorspronkelijk uit Duinkerken en wilde graag een gesprek voeren. Vroeger had zij engels geleerd, maar de laatste jaren niet meer gesproken. Zij probeerde de conversatie in het engels te voeren, hetgeen moeizaam verliep met behulp van gebaren enz. Na een paar consumpties moesten wij vertrekken omdat het café ging sluiten. De baas was vandaag 3 jaar getrouwd en hij wilde nu naar zijn vrouw. Wij op weg naar een volgende gelegenheid. Een soort veredelde huiskamer. Opvallend was wel dat nagenoeg iedereen naar buiten ging om daar te roken, inclusief degene die achter de tap stond.
Iedereen sprak zijn verbazing uit over het uitbundige gefluit van de vogels. Het leek wel of bepaalde vogels ’s nachts gewoon doorfluiten. Het landschap wijzigt van een landbouwgebied naar meer veeteelt en met meer heuvels en bossen. Wij startten vanmorgen om 9 uur met weer een strakblauwe hemel. Na een paar steile klimmetjes die allemaal nog op de 42 konden worden genomen kwamen wij in de streek van de Chablis. Ineens verandert het landschap van veeteelt in wijnbouw. Op de zuidflanken van de heuvels staan zo ver je ogen kunnen kijken de wijnstokken
Wij hebben een bezoek gebracht aan de kathedraal van Auxerre, die men aan het renoveren was. Een gesprekje gevoerd met 2 jongedames van in de twintig die 6 dagen in de week met dit werk bezig waren en nog ongeveer een jaar nodig hadden voordat de klus geklaard was. Na Auxerre gingen wij over een jaagpad en fietspad verder. Wij hebben ongeveer 40 kilometer over fietspaden langs een kanaal gereden, waarin veel plezierjachten voeren. Een mooie route met vriendelijk naar ons zwaaiende mensen die ons allemaal een goedendag wensten. Wij deden dat natuurlijk naar hen ook. Het laatste deel van de route van vandaag leidde door de Morvan naar Vézelay, het knooppunt van oudsher bereisde wegen. Wij hebben de stad met zijn kathedraal bezocht
Op de camping hebben wij een man ontmoet, die samen met zijn vrouw uit Sint Jacobaparochie (Friesland) lopend op weg waren naar Santiago de Compostela. Zij waren op 1 april vertrokken en hoopten zo rond eind juli aan te komen. Zij hadden nog maar 1 dag regen gehad. Dat viel reuze mee. Hij vertelde ons dat hij al zes kilo gewicht kwijt was.

Wij hebben vandaag rustig aan gedaan en 100 kilometer afgelegd. Morgen wacht ons weer een zware dag met veel klimmetjes.

Dag 9

Gisteravond gingen wij nog even te voet naar Vézelay om een terrasje te pikken. Op het eerste terras werden wij niet geholpen omdat men het te druk had met eters. Bij de tweede gelegenheid, met het bord ”BAR” op het trottoir, had men geen tapbier en nog slechts twee flesjes Heineken. Bij de derde gelegenheid was de voorraad bier ook al gauw op. Aan een tafel naast ons zat een echtpaar dat lopend op weg was naar Compostela. Zij waren op 1 april  vanuit Namen vertrokken en kwamen uit Schiedam. Zij droegen samen ongeveer 32 kilo aan bagage met zich mee. Zij bleven nog een paar dagen in Vézelay omdat hij geblesseerd was aan zijn enkel  Omdat het bier op was zijn wij maar weer naar de camping gegaan en lagen lekker vroeg in bed (half elf).
Met de vinger van Willem gaat het beter. De spalkpleister is eraf en hij zegt dat hij nagenoeg geen pijn meer heeft.
De afgelopen dagen werd er regelmatig door fransen gevraagd wat Occasion de Banne betekende. In het Frans betekent het zeil, zonnescherm. Wellicht waren zij op zoek naar een tweedehands zonnescherm.
Wij zijn ook nog een wat gezette heer op een mountainbike met een elektromotor tegengekomen. Nog nooit gezien.
De fietsers waren om half acht al klaar met het opruimen van de tenten en stonden te wachten op onze hulptroepen. Onze Jan en Willem waren nog zo vermoeid van de inspanningen die zij de afgelopen dagen hebben geleverd dat zij toch na half acht wakker gemaakt moesten worden. Anders konden wij niet op tijd vertrekken. Om half negen, na een uitgebreid ontbijt, vertrokken wij. De dag begon bewolkt met een spatje regen in de afdaling. De rest van de dag bleef het bewolkt met een flauw zonnetje die de temperatuur tot een aangenaam nivo liet stijgen. Voor de huid ook een dag van tamelijke rust.
De route van vandaag voerde over een geaccidenteerd terrein met vele klimmetjes, leuke centrumstadjes, waar het een drukte van belang was. In Nevers een tweetal kerken bezocht. Vanaf de brug over de Loire hadden wij een prachtig uitzicht op de stad. Even buiten Nevers is het aquaduct van  le Guétin. Het is een heel vreemd gezicht dat er een kanaal is dat meer dan twintig meter boven de rivier loopt. De schepen worden in twee etappes geschut. Wij vervolgden  onze weg naar een camping die ons voerde via Apremont langs de Allier. Dit is een stadje met fraaie gebouwen en daardoor ook veel toeristen

Wij staan nu op een camping in Mornay aan de Allier. Wij zijn wederom de enige kampeerders. Toen wij aankwamen was alles gesloten. Wij zijn op zoek gegaan naar de beheerder en die heeft het sanitair opengemaakt, zodat wij ons kunnen verzorgen

Dag 10

Afgelopen nacht heeft het een beetje geregend, maar toen wij opstonden zag het er om te fietsen veelbelovend uit. Lichtbewolkt en een aangename temperatuur van tussen de 20 en 25 graden. Wij vertrokken weer om half negen door een redelijk vlak landschap, dat niet enerverend was. De eerst 10 kilometer ging over een N-weg waarover normaal veel vrachtverkeer  rijdt, maar omdat het zaterdag was, viel de overlast wel mee. Onze snelheid was op dit stuk weg boven de dertig, want wij wilden zo snel als mogelijk naar de vertrouwde rustige wegen.
Het valt ons toch weer telkens op dat de meeste huizen slecht worden onderhouden. Alleen de nieuwe huizen zien er goed verzorgd uit met meestal een nette tuin. Het grind op het trottoir wordt zelfs aangeharkt.
In Zarzay hebben wij het kasteel waarin George Sand  met Chopin , volgens de vriend van de kasteeleigenaar, de liefde zou hebben bedreven. Deze vriend was een Zwitser die in de buurt van Poitiers ook een “kasteeltje” had. Met veel enthousiasme liet hij ons zijn optrekje zien. Wij hadden geen tijd voor de rondleiding omdat de volgauto verder op de route op ons stond te wachten
Wij staan nu in Neuvy – St. Sépulchre op een camping en waar wij wachten op de beheerder voor de aansluiting van het elektrisch. De gereden afstand is 130 kilometer.

Dag 11

De beheerder van de camping zou ’s avonds nog langskomen om ons van stroom te voorzien. Helaas hebben wij haar niet gezien en omdat wij geen licht hadden, waren wij gedwongen naar het dorp te gaan. Gelukkig had het plaatselijke restaurant wel een lekker tapbiertje voor ons. Op enig moment kwam een van de gasten die buiten op het terras aan het eten was een kaasplateau terugbrengen. De eigenaar, die achter de bar stond, pakte een stuk kaas en stak het in zijn mond. Wij gaven hem gelijk een teken dat hij mazzel had met zo’n stuk kaas. Hij aarzelde geen moment aan ons te vragen of wij ook niet een stukje wilde hebben . Natuurlijk wilden wij dat en vervolgens bracht hij ons ook nog het gebruikelijke brood. De rekening viel 100 % mee, want hij rekende niets voor de kaas.
Onze ervaringen met de Fransen die wij ontmoeten zijn over het algemeen zeer positief. Zij zijn zeer vriendelijk en zeer behulpzaam. Een enkele automobilist is af en toe nog wel eens ongeduldig.
Vanochtend werden wij om half vier gewekt door het alarm dat in het dorp afging. Dit alarm ging telkens af als de brandweer moest uitrukken. Alle leden werden op deze manier gealarmeerd.
De klokken van de kerk begonnen om kwart voor zeven al te luiden. Dit was voor ons een teken om op te staan. Willem en Jan hadden de tafel al om kwart over zeven gedekt, zodat wij mooi op tijd konden ontbijten. Het moet gezegd worden dat deze twee ons uit de kunst verzorgen. Wij krijgen op gezette tijden een hapje en een drankje en het avondeten is uitstekend. De complimentjes vliegen regelmatig over tafel.
Om half negen vertrokken wij weer met een blauwe hemel en nagenoeg geen wind . Het landschap is zeer heuvelachtig . De wegen zijn geen moment vlak. Het is vergelijkbaar met de Ardennen. Onderweg zijn wij weer een echtpaar uit Horst tegengekomen, die samen op de fiets ook naar Compostela waren. Zij rijden zo tussen de 80 en 100 kilometer per dag. Wij komen ook al meer wandelaars tegen.
Wij staan nu op een camping in St Leonard de Noblat. Er komt al heel gauw een Nederlandse mevrouw naar ons toe die ons enthousiast meedeelde dat zij de tocht ook met haar man op de fiets heeft gemaakt. Zij blijkt het echtpaar dat wij onderweg zijn tegengekomen te kennen en gaat hen morgen met de auto tegemoet.
Wij hebben vandaag 140 kilometer afgelegd. De lucht betrekt nu en er dreigt onweer achter de heuvels.

Dag 12

Toen ik gisteravond mijn verslag van dag 11 net verzonden had, begon het hevig te onweren. Eerst kwamen er dikke druppels naar beneden vallen, later gevolgd door grote hagelstenen. Wij schuilden in de bus van “de Banne”, waarin wij hoog en droog zaten. Na de bui gingen wij gelijk onze tentjes inspecteren of er geen beschadigingen aanwezig waren. Gelukkig geen schade.
Vanmorgen was het bij het opstaan zeer nevelig, vanwege de regen van gisteren. De mist hing over de vallei en het was redelijk fris. Wij vertrokken rond negen uur, want wij zouden een betrekkelijk korte tocht maken door het meest dunbevolkte gebied van Frankrijk, de Limousin. Wij zien nagenoeg geen mens op straat in de kleine dorpjes waar wij door heen fietsen. Het landschap is zeer groen met vele bos. Hier grazen dan ook de runderen van het bekende Limousin – ras. Wij zijn onderweg een echtpaar tegengekomen die de tocht tot aan de Pyreneeën gingen maken. Daarna zouden zij weer huiswaarts keren. Zij hadden de tocht naar Santiago de Compostella al een keer gemaakt via de westelijke route. Willem en Jan stonden op ons te wachten en boden hen iets te drinken en te eten aan, want onderweg is hier niets te koop.
In Uzerche was onze eerste grote stop. Een mooie plaats aan de rivier met mooie vergezichten. Het is hier heel gewoon dat de mensen op diverse plaatsen uitgebreid zitten te eten.
Het gaat aan ons voorbij dat het tweede pinksterdag is, meidendag in Schoorl, kermis in het Veld, en op Moederdag was er natuurlijk de dijkentocht. Hoeveel zouden er dit jaar aan  hebben deelgenomen? Was het na afloop gezellig bij Bolle? Als wij weer thuis zijn horen wij de verhalen wel of zij staan op de website. Wij luisteren niet naar de radio en lezen geen kranten. De gesprekken onderweg worden ook minder. Iedereen is meer met zijn eigen gedachten bezig.

Wij hebben vandaag 115 kilometer gereden, mede doordat wij een aantal keren verkeerd zijn gegaan. De weersomstandig-heden waren zeer goed, een zwakke tegenwind en de temperatuur bedroeg ongeveer 25 graad, op de hoogvlaktes circa 20. Wij staan nu in een camping vlakbij Brive-La-Gaillarde, waar de lucht weer betrekt en de eerste druppels al vallen.

Dag 13

Wij hebben afgesproken met elkaar dat wij vandaag er een rustige dag van zouden maken. De dag begon tamelijk onbewolkt, maar wel fris. Wij vertrokken rond kwart voor negen richting Brive-la-Gaillarde. Eerst een klimmetje om de spieren op spanning te zetten en vervolgens de stad in. Het centrum is nooit een probleem, maar om deze weer te verlaten en dan de juiste weg te vinden is een stuk lastiger.
Wij rijden nu door een mooi gevarieerd gebied met prachtige uitzichten. Er zijn veel foto’s gemaakt. In Turenne kwamen wij zwetend aan boven op de klim van 1 km met een stijgingspercentage van 8 á 9 procent, toen wij plots iemand hoorden vragen of wij geen kopje koffie wilden hebben. Het bleek de Nederlandse baas van een restaurant te zijn Voor een goed bakkie en een taartje waren wij te  porren. Hij heette Paul en kwam uit Breda, een redelijk jonge kerel van in de dertig die hier al vier jaar een restaurant had.
Wij vervolgden onze weg over een aantal klimmetjes en ook staken wij de Dordogne over. Het is toch wel een brede snelstromende rivier bij Meyronne.
Om half twee kwamen wij op de camping vlak voor Rocomadour aan en wij hebben 65 kilometer afgelegd onder een strak blauwe hemel. Gauw hebben wij ons geïnstalleerd en hebben vervolgens besloten een tochtje naar de Grot van Lacave te maken.
Het bed van Jan werd  uit de bus gehaald, want anders konden wij niet met z’n allen in de bus. Wij vertrokken voor een tochtje van 10 kilometer. Bij de ingang van de grot gingen wij eerst met een ondergronds treintje de berg in. Na het uitstappen konden wij kiezen of 100 treden omhoog of met de lift. Niemand ging de trap op,
Wij werden door een gids begeleid door de gangen naar de diverse kamers. Het is ongeveer een 1,5 kilometer lang traject door lange gangen en grote zalen met enkele meertjes. Mooi waren de weerspiegelingen in het water. Het leek net alsof je in de diepte keek. In een van de zalen was een speciale verlichting aangebracht, zogenaamde “lumiére noire”, dat de stalactieten niet verlicht maar het gesteente tot leven schijnt te wekken. De nog actieve geven een bepaald soort licht (het lijkt op led verlichting).
Na dit bezoek zijn wij met een treintje (ja weer, want lopen was te ver en de weg te steil) naar Rocomadour  gegaan. Vanaf de aanrijdroute een fantastisch gezicht. Het stadje ligt zo mooi tegen de rotswand met het kasteel boven op de heuvel. In feite is er buiten het kasteel en de kerk maar 1 straat . Deze bestaat geheel uit winkeltjes die het van de toerist moeten hebben. Er is nog weinig toerisme, dus men probeert het publiek met gratis proeven naar binnen te lokken, in de hoop dat er dan toch wat verkocht kan worden.
Met de bus weer terug naar de camping en is het weer wachten op de heerlijke maaltijd die ons zal worden voorgeschoteld door onze chef-kok Jan.

Dag 14

Gisteravond hebben wij vanaf het plaatsje l’Hospitalet naar Rocomadour bij avond gekeken . Een fraai schouwspel al die verlichte oude gebouwen die tegen de rotswand lijken te zijn aangeplakt.
Vanmorgen werden wij weer om 7 uur gewekt door de plaatselijke kerkklok. Na een uitgebreid ontbijt vertrokken wij weer om half negen. Eerst nog een paar foto’s maken van Rocomadour bij daglicht en dan afdalen tot in het dal. Het was weer fris onder een nevelig zonnetje. Na de afdaling kwamen er gelijk een aantal stevige klimmetjes van circa 7 % . Na 26 kilometer volgde een lange afdaling van circa 20 kilometer naar het dal van de Lot. Een mooie snelstromende brede rivier die zich slingerend door het landschap  een weg baant.
In Cahors de kathedraal bezocht. Wij hebben daar bij de ingang van de kerk een paar Nederlanders ontmoet die reeds een jaar of negen in de buurt van Cahors wonen. Een van de dames wilde graag een beetje voor gids spelen, terwijl haar metgezellen verder gingen. Ze toonde ons de binnenplaats van de kerk, waar nog duidelijk de sporen van de beeldenstorm zichtbaar waren. Een van de kapellen in de kerk was ook beschadigd. Zij vertelde dat er onlangs pas bepaalde stukken gerestaureerd waren. In feite is dit een beetje zonde, want laat maar zien wat voor schade men in die tijd heeft aangebracht. Zij attendeerde ons er ook op dat er voor de “Pont Philippe”een loket was waar wij een stempel zouden kunnen halen. Na het bezoek aan de kerk togen wij ernaar toe. Daar aangekomen zaten er een paar duitse wandelaars en werden wij naast het geven van een stempel door twee lieve, al wat oudere, franse dames ook getrakteerd op een glas fris en een koekje en gedroogde pruimen. Dit was de eerste keer dat wij op deze wijze onthaald werden.
Wij zitten nu in Moissac op een camping aan de Tarn. Het is vandaag overwegend bewolkt geweest, waarbij de temperatuur op ongeveer 20 graden uitkwam. Wij hebben 135 kilometer gereden met voornamelijk tegenwind. Nu begint het gestaag te regenen. Wij zitten droog onder de party-tent , de was is gedaan en hangt te drogen in het washok. Nu maar hopen dat deze evengoed nog droogt vannacht en dat het morgen weer een droge dag zal zijn. Een zonnetje is dan meegenomen.