Tag archieven: Opening

Inzending

Opening seizoen 2016

1 reactie

Bij de start van het seizoen waarbij de A en de B ploeg samen van start gingen zou je denken samen uit en samen thuis gekomen ja…. een geslaagde missie. Toch zijn een paar voetnoten mijns inziens geen overbodige luxe, te weten:

Het zal enkelen onder ons niet zijn ontgaan dat de wat mindere B-ploegleden heel diep hebben moeten gaan om überhaupt in het kielzog mee te komen. Gelukkig konden de kopmannen worden overgehaald toch bakzeil te halen zodat we met z’n allen gelijk thuis kwamen. De prestatie van de B-ploeg was derhalve met de openingsrit van een dikke 90 km en een kruissnelheid van 30 tot ca. 35 km/uur dit jaar wederom tot grote hoogte gestegen.

Dat dit aanstekelijk werkte in de gelederen der B-ploegleden bleek ook in het vervolg, want ook de 2e rit van het seizoen werd afgesloten met een memorabele afstand en tempo waar je als prominent lid trots op kon zijn. Ik was er deze keer niet bij maar hoorde het node aan!

Tijdens de 3e rit van het seizoen werd na een strak tempo en een splitsing van het peloton uiteindelijk toch nog tezamen koffie gedronken in Den Helder. Hier werd, zoals afgesproken, bij de jaarvergadering, voorgesteld om voortaan om 09.30 uur te vertrekken en om hier een snok aan te geven moest er even worden gestemd….! Democratisch toch?

Dus bij de vraag: “wie wil er na de volgende week om 09.30 uur vertrekken?” zag ik van de ca. 14 leden 4 á 5 handen de lucht in gaan, verder geen vragen meer, dus mensen… na de volgende week dus om 09.30 uur vertrekken!!!!????

Dit beste vrienden stuitte mij nogal tegen de borst en op de een of andere manier deed me dit ook denken aan de tactiek: is er 1 schaap over de dam…. dan volgen er meer want: voer het tempo op, rij maar een stukje om, start maar een half uurtje eerder want de rest volg wel.

Uiteraard moeten we talenten stimuleren zowel de jongeren als de pensionado’s onder ons, we zijn tenslotte wel een sportclub dus er mag mijns inziens wel wat zweet op de rug komen! Met andere woorden; je moet er wel wat voor doen dus wie ben ik om te oordelen?

De “Slagroomploeg” heeft een naam, er wordt wat afgesnarkt, dat gaat al jaren zo en dat zal altijd wel zo blijven want leden komen en leden gaan. Mijn motto: “laat ieder in zijn waarde”, dus heb ik besloten om zelf op zondag, net zoals het al jaren gaat, ’s morgens, uitgeslapen en na een rustig ontbijt met mijn eega, om 10.00 uur op mijn gemak vanaf “Bolle”, te starten.

Je zou hiermee voorzichtig kunnen denken aan een C-ploeg waarbij kruissnelheden zullen kunnen worden gehaald van 30 km/uur met een maximale actieradius van 80 km van huis en haard. Bij lekke banden of pech wordt er dan ook altijd gewacht en niet zachtjes doorgereden. Na kruispunten, verkeerslichten en/of andere obstakels kijken de kopmannen altijd achterom en bij rood licht wordt er altijd gewacht. Bij overtredingen wordt je genegeerd!

Inmiddels hebben Nico Schreiner en mijn persoontje deze week bovenstaande statuten van de C-ploeg persoonlijk kunnen testen en dat ging boven verwachting goed, dus moet het haalbaar zijn.

Mat v.d. Berg.

Inzending

Oortjes of geen oortjes!

2 reacties

Zondag 1 maart 2015

Zo het wielerseizoen 2015 is weer begonnen. De kop is eraf.
Na teleurstellende weerberichten voor afgelopen zondag was het een aangename verrassing dat er een ochtendzonnetje langs de gordijnen naar binnen sloop.
Nadat de fiets al de dag ervoor was geprepareerd stond ik voor het venster te kwispelen tot het kwart voor tien was. Bloid as blik sprong ik op de fiets, trok mijn slagroompak strak en trapte met een flinke bries in de rug richting Bolle, het startpunt voor de eerste zondag van het jaar.
Ik stond als eerste bij Bolle maar al snel zag ik vanuit alle kanten de welbekende slagroomtenues toestromen. Ik zag gespannen gezichten, ontspannen gezichten en ook een bang gezicht. Die laatste was van Frans die al snel opmerkte dat de A-ploeg beter was vertegenwoordigd dan de B-ploeg en dit zou wel eens kunnen betekenen dat het een zware koers kon worden, en zeker voor degene die de fiets al geruime tijd niet meer hadden gezien.
Na het nodige gekeuvel werd er iets na 10 uur koers gezet richting het westen, en al snel merkten we dat de wind een belangrijke factor kon worden, dus werd op verzoek van Co een koerswijziging doorgevoerd richten het noorden. Hierdoor was ook de eerste discussie van het jaar een feit! Het zuiden werd het dus en zo reden we door de duinen van Camperduin naar Bergen aan zee.
Hier werden de eerste scheurtjes zichtbaar. Frans moest helaas de strijd staken en besloot een eigen koers te varen. Maurice had de twijfelachtige eer om de eerste lekke band van het seizoen voor zijn rekening te nemen. Helaas mocht ook voor Maurice Schouten de nieuwe band niet baten en hij moest vlakbij Bergen het toneel verlaten met het schuim in de mondhoeken, hier was een te kort aan training en een nog niet volledig uitgeziekte griep de oorzaak.
Er werd netjes gereden met Jan Latenstein als stuurman en zo kwamen we uiteindelijk aan bij twaalfmaat. Het was niet voor iedereen duidelijk wie er onderweg waren gelost en wie het bakkie wel hebben gehaald, toch werden de appelgebakjes met slagroom uitgeserveerd en zo zaten er een stuk of 14 tevreden koppies aan tafel. Nadat het zweet was opgedroogd en de slagroom uit de mondhoeken was geveegd werd de koers hervat en zo reden we richting Krommenie.
Hier vond de volgende schifting plaats en zo kwamen we tot de conclusie dat er communicatief nog wel wat te verbeteren valt, niemand wist wat er nou eigenlijk aan de hand was en waarom Jan Latenstein, Cor Beemsterboer en Johan Dekker (volgens mij waren dit ze)  niet de aansluiting konden vinden. In de professionele wielersport worden de “oortjes” verboden maar misschien moeten wij de oortjes maar eens introduceren.
Nadat het duidelijk was dat we met een nogal uitgedund peloton verder moesten werd er koers gezet langs de Noordervaartdijk richting het Alkmaardermeer, de straffe westerwind kwam hier verraderlijk van opzij en het tempo ging wat omhoog. Angstig werd er af en toe iemand de kant in geblazen. Hier scheid een dunne gras strook ons van de drukke N246 en werd er iets harder geknepen in het gekrulde wielerstuur om een vaste koers te handhaven.
Uiteindelijk moest er nog voluit gekoerst worden vanaf het pontje naar Alkmaar, nu met de wind als extra hulpmiddel om maar dik boven de 40 km per uur te blijven. Hier werd wel duidelijk dat de A-ploeg er 2 aspirant leden bij hebben, aangezien Nico Berkhout en Rob Heijmans moeiteloos het asfalt onder de wielen voorbij zagen schieten.
Na nog een onduidelijke koersrichting die werd veroorzaakt door werkzaamheden kwamen we uiteindelijk uit bij St Pancras. Vanaf hier begon de wind nog even terug te vechten en probeerde ons weer richting Heerhugowaard te blazen maar door onze wilskracht en op karakter kwam uiteindelijk het bordje Warmenhuizen dichterbij. Hier werd nog even listig vanuit het achterveld een sprint aangetrokken door Richard van Donselaar met Rick Koks in in het wiel en Jan Petter daarachter. De rest was nu kansloos voor de eindoverwinning maar dat mocht de pret niet drukken. Hierna was duidelijk dat iedereen snel de warme douche ging opzoeken en zo versplinterde het peloton tot eenzame eenlingen die na deze 85 heerlijke kilometers de warme waterstralen uit de douchekop tot zich namen.
Op naar de volgende koers ……
Karel van den Berg
Inzending

Start Slagroomseizoen 2015

Een reactie plaatsen

De vooruitzichten waren niet best. Regen en wind was de voorspelling. Maar bij het opstaan zag ik een voorzichtig zonnetje. Dat beloofde in ieder geval een mooie rit. Nog even buienradar checken om zeker te weten dat we het droog zouden houden. De voorspellingen waren goed. Op de fiets naar Bolle voelde ik wel een schraal windje. West. Als dat maar niet zou tegenvallen. Bij Bolle bleek de opkomst redelijk, maar niet zo massaal als het vorig jaar. Toch een slordige twintig man. Waarvan de A ploeg goed vertegenwoordigd was. En zo draaiden we even na tienen het dorp uit richting Schoorl. En daar was de wind! Niet een schraal briesje, maar een stevige wind, uit zee. Van Schoorl naar Camperduin en even dacht ik dat we richting Den Helder gingen, maar we draaiden onder leiding van Jan en Richard richting het zuiden. Egmond en Heemskerk. Dat zou vast wel een Twaalfmaatje worden. Helaas moesten we daar wel een stukje voor fietsen en wachten, want ondanks het nieuwe fietspad Schoorl / Bergen noteerden we de eerste (en tevens laatste) lekke band. Door deze stop konden een aantal collega fietsers nog even met Willem Half bijpraten die in soepele cadans op de mountainbike voorbij kwam rijden. Na dit intermezzo vervolgden we onze weg richting Heemskerk. Bij Twaalfmaat aangekomen bleken de eerste rijders al afgehaakt te zijn. Desondanks smaakte de koffie, cola en chocomel prima. Net als de puntjes met slagroom. En na de nodige financiële aanvullingen voor Cor en Jan vervolgden we onze route met 13 man richting huis. Wel met een kleine omweg via Krommenie en daar waren een paar kennelijk niet helemaal blij mee want die namen de route de Krokodil. Met het uitgedunde groepje ging de grote plaat er op en voor de wind kachelden we met een vaartje van boven de 40 huiswaarts. Vooral het stuk langs het Alkmaarder meer was met de stormachtige wind pittig. Goed sturen en goed in het wiel zitten blijft dan een kunst! Gelukkig bleef de groep nu wel goed bij elkaar (hoewel het mij af en toe wat moeite kostte..). En via Alkmaar en Heerhugowaard kregen we al snel ons vertrouwde dorp weer in zicht. Voor sommige jonge honden nog een mooie kans om richting bordje het gas er echt op te gooien. Ik heb het rustig vanuit de verte bekeken. Mijn benen voelden na een kleine 85 kilometer en twee trainingsdagen op vrijdag en zaterdag voor start seizoen een beetje zwaar. Al met al een mooie start van een nieuw seizoen.

Rob Heijmans