Een schaal met dampende oliebollen is aan mij niet besteed. Op oudejaarsdag gehaald bij de plaatselijke oliebollenkraam. Ze staan keurig op tafel en ik bedenk me dat ik er weer geen een heb gegeten. Ik weet niet zeker of dat komt door de goede voornemens die door mijn hoofd spelen of omdat ik het niet echt heel lekker vind. Dat bedenk ik als op nieuwjaarsdag een rondje Heiloo rijd. Hoewel het lijf na de nodige wijn en champagne aangeeft dat het niet echt hoeft, zet ik toch door. Een straffe wind blaast me bijna omver. Een rondje fietsen is altijd mooi, zeker op nieuwjaarsdag, om even terug te kijken naar 2014 en vooruit te blikken op 2015. Mijn terugblik op 2014 is kort. Ik heb lekker en veel gefietst vorig jaar. Ik had een goede conditie, voelde me goed en heb genoten van de zondagrondjes met de B ploeg. Helaas waren er te weinig geslaagde grote tochten met de nazit bij Bolle. Het rondje Texel ging wel door en de nazit bij Bolle was een mooie afsluiting van het seizoen. Na het lekkere kopje soep en de nodige biertjes bleek het opstappen op een racefiets lastiger dan gedacht. Ik ben verder wel goed thuisgekomen.
Op de fiets blik ik ook vooruit op 2015. Welke tochten wil ik graag rijden met de slagroomploeg. heb ik nog wensen m.b.t. rijden in de bergen, gaat de fiets weer mee naar Spanje, enz. enz.
Daarnaast denk ik na over mijn goede voornemens voor het komende jaar. Uiteraard het voornemen om zo veel mogelijk lekker te fietsen, om iets meer de Franse kaas en borrelnootjes te laten staan, om weer in de bergen te fietsen, en genoeg kilometers te maken voor de start van het seizoen op 1 maart.
Al fietsend kom ik er nog niet helemaal uit. Minimaal een zelfde jaar als 2014. Dat lijkt me wel wat. Een goede conditie, lekker meerijden in de groep en regelmatig op kop rijden… Mijn gedachten gaan terug naar de jaren ’80. In die tijd reed ik nog wel eens op het wieler parcours van Sloten, Amsterdam. Amateurkoersen op zaterdagmiddag om drie uur. Sloten was en is een lekker en makkelijk parcours om te rijden. Brede wegen en slechts 1 viaduct. Ik herinner me vooral een aantal beelden uit de kleedkamer. De geur van olie waar de strakke benen mee werden ingesmeerd. De luchten uit de wc waar menig darminhoud werd leeggekieperd. En de verhalen tijdens het omkleden. “Goh man, ik was deze week toch zo verkouden. Ik loop nog te blaffen.” “Nou, ik heb deze week geen tijd gehad om te trainen, druk op mijn werk, ik rijd geen deuk in een pakkie boter.” “Jongens ik voel me vandaag niet zo goed, mijn benen doen zeer, ik ben niet vooruit te branden.”
De koers was nog niet koud weggeschoten of de mannen met de beste smoezen reden al snel naar voren en legden het peloton een straf tempo op. Aan het eind deden ze dan ook nog mee met de eindsprint. Sinds die tijd weet ik dat je de verhalen van wielrenners, zeker als het gaat om het fietsen zelf, met een korreltje zout moet nemen. Dus als je fietsmaatje zegt dat hij geen goede voornemens heeft! Berg je dan maar. Dan heeft hij ze wel en rijdt hij je later in het seizoen vast uit het wiel. Ik denk dat ik er maar een paar voornemens bij moet verzinnen.

Rob Heijmans